Ta strona została przepisana.
str 1
dn. 1.X.43
Trzeba umieć ludzi pokochać
1.
jeśli nie ogień, ustami wyrzucać jasność
życie jak granat wybucha
wybuchło, zgasło.
2.
dom, kościół, niebo drgające wznieść
A tu posadzić żywicą dudniące sosny
pod włosami ich, pod kwiatami
serdeczną gościć wieść.
3.
w rany otwartych warg podać
w chałupin ciemnych trumny, w popiół
niech płynie niebios woda.
4.)
serce — człowieku — jak gołąb ginąc tłucze,
świat — gdzie spojrzysz jak ściany lodu 4-stronny. —
zabijać tylko, umierać uczy.
5.)
A ty stoisz, ręceś zadumał
W głębokościach działa oślepłe: —
ogień, ciemność, kurzawa, tuman.
6.)
dech jak sztandar rozwinąć szerzej, jaśniej
czas jak płomień pochłania
pochłonął, gaśnie.
