i smutnych postaci które należy imię i który napis, sławę czystego życia głoszący...
Na jednym z cokółów w pochwalnym napisie wyskrobano imię; pozostała tylko pierwsza litera C... — Stare podania mówią, że to imię przeniewierczyni, która świętego odbiegała ognia i nowemu, niebo przyobiecującemu Bogu się pokłoniła... A gdzie jej posąg? który z tych pokaleczonych, co stoją tutaj?...
Myślę nieraz, jaki dziwny był los tych dziewic. Nie poświęcały się one dobrowolnie życiu zakonnemu, bo wybierano je na służbę zniczowi dzieweczkami jeszcze, między szóstym a dziesiątym rokiem życia, a wybierano z co najurodziwszych i z najdostojniejszego rodu pochodzących. I tak rosły od dziecka na twardej bożej posłudze, we czci wielkiej, ale zamarłe zupełnie dla bujnego pogańskiego świata, na który codziennie żywemi patrzyły oczyma. Tuż nad ich domem wisiały przepyszne cezarów pałace; w ciche krużganki dolatywał gwar zebranego na forum ludu; przed oknami ich ciągnęły tryumfalne pochody zwycięzców albo przewijały się w pląsach i ze śmiechem do cyrków zdążające weselne orszaki winogradem uwieńczonych mężczyzn i kobiet, z różami na
Strona:Bajka o człowieku szczęśliwym.djvu/163
Ta strona została uwierzytelniona.