27. One[1] pominą, ale ty zostawasz; wszystkie te rzeczy iako szata zwiotszeią, iako odzienie, odmienisz ie, i odmienione będą.
28. Ale ty tenżeś zawżdy iest, a lata twoie nigdy nie ustaną.
29. Synowie sług twoich u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
Prorok wylicza dobrodzieystwa Pańskie. I. Własne: że mu Bóg grzéchy odpuścił, w zeszłości wieku czerstwości użyczył. II. Pospolite: że się podeymuie ukrzywdzonych, wolą swą ludowi obiawił, iest miłosierny, i złości iako oyciec dziatkom odpuszcza. III. Naucza, że go czcić powinne woyska Anielskie, do czego i duszę swą pobudza.
1. Psalm Dawidów.
Błogosław duszo moia Panu, i wszystkie wnętrzności moie imieniowi iego świętemu.
2. Błogosławże duszo moia Panu, a nie zapominay wszystkich dobrodzieystw iego.
3. Który odpuszcza wszystkie nieprawości twoie; który uzdrawia wszystkie choroby twoie;
4. Który wybawia od śmierci żywot twóy; który cię koronuie miłosierdziem i wielką litością;
5. Który nasyca dobrém usta twoie, a odnawia iako orła młodość twoię.
6. Pan czyni co sprawiedliwego iest, i sądy wszystkim uciśnionym.
7. Oznaymił drogi swe Moyżeszowi, a synom Izraelskim sprawy swoie.
8. Miłosierny[2] i litościwy iest Pan, nierychły do gniewu, i wielkiego miłosierdzia.
9. Nie będzie się na wieki wadził, ani gniewu wiecznie chował.
10. Nie według grzéchów naszych obchodzi się z nami, ani według nieprawości naszych odpłaca nam.
11. Albowiem iako są niebiosa wysokie nad ziemią, tak iest utwierdzone miłosierdzie iego nad tymi, którzy się go boią.
12. A iako daleko iest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas przestępstwa nasze.
13. Iako ma litość oyciec nad dziatkami, tak ma litość Pan nad tymi, którzy się go boią.
14. Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie; pamięta, żeśmy prochem.
15. Dni człowiecze są iako[3] trawa, a iako kwiat polny, tak kwitnie;
16. Gdy nań wiatr powienie, aliści go niemasz, ani go więcéy pozna mieysce iego.
17. Ale miłosierdzie Pańskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boią, a sprawiedliwość iego nad syny synów,
18. Którzy strzegą przymierza iego, i pamiętaią na przykazania iego, aby ie czynili.
19. Pan na niebiesiech utwierdził stolicę; a królestwo iego nad wszystkimi panuie.
20. Błogosławciesz Panu Aniołowie iego mocni w sile którzy czynicie rozkazania iego, posłusznymi będąc głosowi słowa iego.
21. Błogosławcie Panu wszystkie woyska iego, słudzy iego, którzy czynicie wolą iego.
22. Błogosławcie Panu wszystkie sprawy iego, na wszystkich mieyscach panowania iego. Błogosław, duszo moia! Panu.
I. Dawid pobudziwszy duszę swą do uważania maiestatu Bożego, wszystkich rzeczy stworzonych początek i opatrowanie szeroko opisuie, II. chwałę za to Bogu wieczną obiecuie.
Błogosław, duszo moia! Panu. Panie, Boże móy! wielceś iest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2. Przyodziałeś się[4] światłością iako szatą; rociągnąłeś[5] niebiosa iako oponę.
3. Któryś zasklepił na wodach[6] pałace swoie; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;