zastępów w Ieruzalemie, i błagać oblicze Pańskie.
23. Tak mówi Pan zastępów: W one dni uchwycą się dziesięć mężów ze wszystkich ięzyków onych narodów; uchwycą się, mówię, podołka iednego Żyda, mówiąc: Póydziemy z wami, bo słyszymy, że Bóg iest z wami.
I. Przegrożka Damaszczeńczykom, Ematczykom, Tyryyczykom, Sydończykom, Filistyńczykom 1 — 8. II. Proroctwo o Chrystusie 9. III. i o wyswobodzeniu, a wielkimi darami obdarzeniu kościoła Bożego 10 — 17.
Brzemię słowa Pańskiego przeciwko ziemi, która iest w około ciebie, a Damaszek będzie odpoczynieniem iego. Albowiem oko Pańskie przypatruie się ludziom i wszystkim pokoleniom Izraelskim;
2. Nawet i do Emat dosięże, i do[1] Tyru i do Sydonu, choć iest mądry[2] bardzo.
3. Bo sobie Tyr obronę zbudował, i nazbierał śrebra iako prochu, a złota, iako błota po ulicach.
4. Oto, Pan go wypędzi, a wrazi w morze siłę iego, a sam od ognia pożarty będzie.
5. Co widząc Aszkalon, ulęknie się, także Gaza wielce żałosne będzie, i Akaron, przeto że ie zawstydziła nadzieia ich; i zginie Król z Gazy, a Aszkalon nie będzie osadzone;
6. I będzie mieszkał bękart w Azocie, a tak wykorzenię pychę Filistyńczyków.
7. I odeymę krew każdego od ust iego, i obrzydliwości iego od zębów iego; zostawiony téż będzie i on Bogu naszemu, aby był iako Książę w Iudzie, a Akaron iako Iebuzeyczycy.
8. I położę się obozem u domu swego dla woyska, i dla przechodzącego a wracaiącego się; i nie przeydzie więcéy przez nie łupieżca, przeto że się tak teraz podoba w oczach moich.
III[3]. 9. Wesel się bardzo[4] córko Syońska! wykrzykay córko Ieruzalemska! Oto, Król twóy przyidzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to iest, na oślęciu źrzebiątku oślicy.
III. 10. Bo wytracę wozy z Efraima, i konie z Ieruzalemu, i będzie połamany łuk woienny; i ogłosi pokóy narodom, a władza iego (będzie) od morza aż do morza, i od rzeki[5] aż do kończyn ziemi.
11. Owszem ty wesel się dla krwi przymierza swego; albowiem wypuściłem więźnie twoie z dołu, w którym niemasz wody.
12. Wróćcież się tedy do twierdzy, o więźniowie, którzy nadzieię macie! albowiemci i dziś[6] dwoiako opowiadam i nadgrodzę.
13. Gdyż sobie naciągnę Iudę, a łuk napełnię Efraimem; i wzbudzę syny twoie, o Syonie! przeciwko synom twoim, o Iawanie! i zgotuię cię iako miecz mocarza.
14. Bo się Pan ukaże przeciwko nim, a iako blask wyniknie strzała iego; panuiący, mówię, Pan zatrąbi w trąbę a póydzie w wichrzech południowych.
15. Pan zastępów ochraniać będzie ludu swego, aby podbiwszy sobie kamienie z procy, iedli i pili wykrzykaiąc iako od wina, i napełnią, iak miednice, tak i rogi ołtarza.
16. A tak wybawi ie dnia onego Pan, Bóg ich, iako trzodę ludu swego; bo kamienie wieńcami ozdobione, wystawione będą miasto chorągwie w ziemi iego.
17. Albowiem oto, o iakie błogosławieństwo iego! i iako wielka ozdoba iego! Zboże młodzieńce, a moszcz panny mowne uczyni.
I. Napomnienie ludu Iudskiego do modlitew 1. 2. II. z ogłoszeniem pomst Bożych nad pasterzami ludu Izraelskiego, i z obietnicą wiernym uczynioną 3 — 12.
Żądaycie od Pana dżdżu czasu potrzebnego, a Pan uczyni obłoki dżdżyste, a deszcz obfity da wam, i każdemu trawę na polu.
2. Bo obrazy mówią[7] próżność, a wieszczkowie prorokuią kłamstwo i sny próżne opowiadaią, daremnie cieszą; dla tego poszli w niewolą
- ↑ Iz. 23, 1.
- ↑ Ezech. 28, 3.
- ↑
Błąd w druku; powinno być – II.
- ↑ Iz. 62, 11. Matt. 21, 5. Ian. 12, 15.
- ↑ Ps. 72, 8.
- ↑ Iz. 40, 2.
- ↑ Ier. 10, 8. Abak. 2, 18.
