Raiu, y drzewo wiadomośći dobrego y złego.
10. A rzéka wychodziła z mieysca rozkoszy na oblewanie Raiu, która się ztamtąd dźieliła na cztery główne rzéki.
11. Imię iednéy Phison: ta okrąża wszystkę źiemię Hewilath, gdźie się rodzi złoto.
12. A złoto ziemie onéy nalepsze iest: y tam się nayduie bdellium, y kamień Onychin.
13. A imię rzéki wtóréy Gehon, ta okrąża wszystkę źiemię Murzyńską.
14. Imię zaś rzéki trzećiéy Tygris: ta idźie ku Assyriyczykom. Rzéka czwarta ten iest Eufrates.
15. Wźiął tedy Pan Bóg człowieka, y posadźił go w raiu rozkoszy, aby sprawował y strzégł go.
16. Y rozkazał mu, mówiąc: Z każdego drzewa Rayskiego iédz:
17. Ale z drzewa wiadomośći dobrego y złego nie iédz; bo którego dnia będźiesz iadł z niego, śmierćią umrzesz.
18. Rzékł téż Pan Bóg: Nie dobrze bydź człowiekowi samemu: uczyńmy mu pomoc iemu podobną.
19. Utworzywszy tedy Pan Bóg z ziemie wszelkie źwiérzęta źiemne, y wszelkie ptastwo powietrzne, przywiódł ie do Adama; wszystko bowiem, co nazwał Adam duszę żywiącą, to iest imię iego.
20. Y nazwał Adam imionmi ich wszytkie źwiérzęta, y wszytko ptastwo powietrzne, y wszytkie bestye źiemne: lecz Adamowi nie naydował się pomocnik podobny iemu.
21. Przepuśćił tedy Pan Bóg twardy sen na Adama: a gdy zasnął, wyiął iedno żebro z niego, y napełnił ćiałem miasto niego.
22. Y zbudował Pan Bóg z żebra, które wyiął z Adama, białągłowę, y przywiódł ią do Adama.
23. Y rzékł Adam: To teraz kość z kośći moich, y ćiało z ćiała mego: tę będą zwać Mężyną; bo z męża wźięta iest. Matth. 19. a. 5. Do Eph. 5. g. 31. 1. Cor. 6. d. 16.
24. Przetóż opuśći człowiek oyca swego y matkę, a przyłączy się do żony swéy, y będą dwoie w iednem ćiele.
25. A byli oboie nadzy, to iest, Adam y żona iego, a niewstydźili się.
Chytrośćią węża Adam y Hewa do upadku przyprowadzeni, z raiu po naznaczonem karaniu wygnani.
1. ALe y Wąż był chytrszy nad inne wszystkie źwierzęta źiemne, które był Pan Bóg stworzył. Który rzékł do niewiasty: Czemu wam Bóg przykazał, żebyśćie nie iedli z każdego drzewa rayskiego?
2. Któremu odpowiedźiała niewiasta: Z owocu drzew, które są w raiu, pożywamy:
3. Ale z owocu drzewa, które iest w pośrzód raiu, rozkazał nam Bóg, abyśmy nie iedli, y niedotykali się go, byśmy snać nie pomarli.
4. Y rzékł wąż do niewiasty: żadną miarą nie umrzećie śmierćią.
5. Bo wie Bóg, iż któregokolwiek dnia będźiecie ieść z niego, otworzą się oczy wasze: y będźiećie iako bogowie, wiedząc dobre y złe.
6. Uyźrzała tedy niewiasta, że dobre było drzewo ku iedzeniu y piękne oczom, y na weyźrzeniu rozkoszne: y wźięła z owocu
