z mieysca tego: a słyszałem ie mówiące: Pódźmy do Dothain. Poszedł tedy Iozeph za braćią swoią, y nalazł ie w Dothain.
18. Którzy uyźrzawszy go zdaleka, niźli przyszedł do nich, myślili go zabić.
19. Y mówili do śiebie: Onoć idźie widosen.
20. Póydźćie, zabiymy go y wrzućmy do studnie staréy: y rzeczem: zły źwierz go pożarł: a tam się pokaże, co mu pomogą sny iego. Niżéy 42. c. 12.
21. Co usłyszawszy Ruben, starał się wybawić go z rąk ich, y mówił:
22. Nie zabiiayćie dusze iego, ani wyléwayćie krwié, ale wrzuććie go do studnie téy, która iest na puszczy, a ręce wasze zachowayćie niewinne: a to mówił, chcąc go wyrwać z ręku ich, y wróćić oycu swemu.
23. Wnet tedy skoro przyszedł do braćiéy swéy, zewlekli go z onéy suknie długiéy y wzorzystéy:
24. Y wpuśćili go do studnie staréy, która nie miała wody.
25. A uśiadszy aby iedli chleb, uyźrzeli Ismaelity podróżne, iadąc z Galaad, y wielbłądy ich niosące korzenie, y Resinę, y staktę do Egyptu.
26. Rzékł tedy Iudas do braćiéy swéy: Cóż nam pomoże, ieśli zabiiemy brata naszego, y zataiemy krew iego?
27. Lepiéy że go przedamy Ismaelitom, a ręce nasze niech się nie mażą; brat bowiem y ćiało nasze iest: y przyzwolili braćia na mowy iego. Mądr. 10. c. 11.
28. A gdy miiali Madianitowie kupcy, wyćiągnąwszy go z studnie, przedali go Ismaelitóm za dwadźieśćia śrébrników, którzy go zawieźli do Egiptu.
29. Y wróćiwszy się Ruben do studnie, nie nalazł chłopięćia:
30. Y rozdarszy odźienie, idąc do braćiéy swéy rzékł: chłopięćia niewidać, a ia dokąd póydę?
31. Y wźięli suknię iego, y we krwi koźlęcéy, które byli zabili, omoczyli:
32. Posławszy, którzyby ią donieśli do oyca, y mówili: Tęśmy naleźli: ogląday ieśli iest suknia syna twego czy nie.
33. Którą poznawszy oćiec, rzékł: Suknia syna mego iest, źwiérz okrutny ziadł go, bestya pożarła Iozepha.
34. Y rozdarszy szaty, oblókł się w włośienicę, płacząc syna swego przez długi czas.
35. A gdy się zeszły wszytkie dźieći iego, aby ulżyli żalu oycowskiego, niechćiał przypuśćić poćieszenia, ale rzékł: Zstąpię do syna mego płacząc do piekła: A gdy on tak trwał w żałobie,
36. Madianitowie przedali Iozepha w Egyptćie Putipharowi, trzebieńcowi Pharaona, hetmanowi żołniérstwa.
Judas miał trzy syny z żoną Chananeyską: Dwiema dał Thamar, a po śmierći ich sam ią, niewiedząc, poznał, y miał Fares y Zaram.
1. TEgóż czasu odszedszy Iudas od braćiéy swéy, zstąpił do męża Odollamitskiego na imię Hiram.
2. Y uyźrzał tam córkę człowieka Chananeyskiego imieniem Sue: y poiąwszy za żonę, wszedł do niéy. 1. Par. 2. a.
3. Która poczęła y porodźiła
