Strona:Biblioteczka Uniwersytetów Ludowych 21.djvu/16

 — Winda! Apretura!
 — Winda! Farbiarnia!
 Jeździł znowu, woził, przystawał, zabierał, wyrzucał, ale jakoś tego nie spostrzegł, bo utkwiło mu w mózgu pytanie.
 — Po co oni pojadą na wieś?
 Szczerze i zupełnie tego nie rozumiał i dla tego pewnie się tak męczył.
 Naraz drgnął i zwrócił uwagę na rozmowę, jaką pośpiesznie prowadzili jego współlokatorzy, wiózł ich z dołu na czwarte, z wózkami pełnymi mokrego towaru.
 — Jedziesz, Adam!
 — Pojadę. Nie widziałem już ojców od kopania.
 — To w sobotę na noc, co?
 — A tak, dwa dni świąt.
 — Już krzyża ani rąk nie czuję od tej piekielnej roboty.
 — A mnie tak jakoś w piersiach boli.
 — To Zielone Świątki, co?
 — Juści, nie wiesz to?
 — A w tej fabryce to się już człowiekowi we łbie przewraca.
 — Gdzie się wybierasz? — zapytał prędko pan Pliszka.
 — Do domu na święta.
 — Daleko?
 — I, nie... Koleją do Łukowa, a tam będzie z milkę piechotą.
 — Łuków... Łuków... tam, gdzie jest Szlachecka Wola!