Strona:Biszen i Menisze.djvu/25

zachodnią część Himalai łańcuchem Belurtagu i Mustagu z górami Niebieskiemi.
 Jeżeli Firdusi jako wyznawca mahometańskiéj wiary, i ze względu na sułtana Mahmuda nieprzychylnego czcicielom ognia, nie mógł w całéj obszerności zachować religijnych wyobrażeń, przebijających się w dawnych podaniach; tedy znowu co do zewnętrznego życia starego Iranu, wiernie trzymał się źródeł. Widzimy tam stojącego nad wszystkimi szacha czyli szehryara, dziedziczącego koronę prawem pierworodztwa; zaś z wygaśnieniem dynastyi, obieranego przez możnych panów z pobocznych linij królewskiego rodu. Dwie takie powinowate dynastye występują, w naszéj epopei: Piszdadiów i Kajanidów. Jako godło najwyższéj władzy noszą szachowie złotą, drogiemi kamieniami wysadzaną ozdobę głowy, składającą się z korony (Tadż), mitry (Kuluh) i diademu (Dihim); przytém zdobi ich pierścień, a raczéj sygnet, pas, ramienniki, naszyjnik, kolce i miecz państwa, wszystką z szczerego złota. Tron jest z kości słoniowej wysadzanéj kamieniami. Do godeł koronnych liczy się maczuga z głowy tura, i chorągiew Kawy: są to znamiona wywalczonéj niepodległości; jako zaś symbol najwyższej godności spotykamy tam mistyczny puhar Dżemszyda, który podzielony na siedm części, objawia tajemnice siedmiu pasów ziemnych czyli kiszwerów, również zwierciadło światów Kaj Chozra, pokazujące wszystkie skrytości nieba i ziemi. Czerwone, złociste i niebieskie są narodowe barwy, a złote słońce jaśnieje jako herb pańtwa w chorągwi Kawy. Najbliższemi szacha