Wikiźródła

Strona:Bogdan Wojdowski - Chleb rzucony umarłym.djvu/170

Ta strona została przepisana.

 Pod ramieniem niósł starą torbę na obrok, a w tym worku miał nóż, rzemień i kawałek zeschniętego chleba. Przechodząc podwórzem zatrzymał się jeszcze, zastukał do suteryny Zajączka i zawołał:
 — Jankiel, idziesz?


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Bogdan_Wojdowski_-_Chleb_rzucony_umarłym.djvu/170&oldid=1469754”