Strona:Bogdan Wojdowski - Chleb rzucony umarłym.djvu/231

 — Ich, Jude bin Fresser ohne keine Menschenwürde.
 — Ja, Żyd, jestem pasibrzuchem bez żadnej godności.
 — Ich, Jude bin Kriegshetzer.
 — Ja, Żyd, jestem podżegaczem wojennym.
 Podniesionym głosem Krwaworączka poddał teraz okrzyk:
 — Es lebe Judenrein!
 Tłum odpowiedział okrzykiem:
 — Niech żyje Judenrein!
 — Fluch über mich, Jude. Tod für mich, Jude.
 — Przekleństwo mi, Żydowi. Śmierć mi, Żydowi.
 Krwaworączka z uśmiechem słuchał ostatniego wołania, które wznieśli za nim klęczący, a potem rozkazał:
 — Noch ein mal.
 Tłum klęczących Żydów powtarzał chórem już bez jego pomocy, a Krwaworączka słuchał w milczeniu jeszcze długo potem, kiedy przebrzmiał ostatni, spóźniony głos. Po chwili odwrócił się rzuciwszy z uśmiechem:
 — Na ja, gut. Judengebet ist beendet.
 I zniknął w sieni, a wkrótce z okna na pierwszym piętrze wychylił się kanarek.
 — Dać mi tu zaraz dziesięciu na górę — wolał.
 — Taa jest, dziesięciu — powtórzył granatowy na dole. — Podaj dalej, dziesięciu łebków.
 Policjanci uwijający się żwawo w tłumie szmuglerów podawali sobie z ust do ust nową komendę:
 — Dziesięciu łebków!
 Kiedy z pozostałych uformowano zwartą kolumnę, jeszcze raz rozpoczęło się liczenie i żandarmi wyszli na ulicę, dołączając do patrolu. Pchnięta z sieni kobieta runęła twarzą na bruk i stęknęła.