Strona:Bogumił Aspis - Na cmentarzu.djvu/22

Ta strona została uwierzytelniona.
∗                              ∗

O Starcze! ty wiesz jeden, jaki cel jest temu:
Dlaczego pada wszystko pod śmierci żelazem?
Czemu w grób wspólny idzie Roskosz i Ból razem?
Ty wiesz jeden: czem śmierć jest?... i żyjemy czemu?...

Więc powiedz...
Pocóż przyszła na świat ta maleńka,
Która rączki swe drobne, z głębi tam kołyski
Wyciągając do życia po same uściski,
Zgasła jednak... jak motyl, co czując maj bliski,
Wybiegł nato, by śmierci dotknęła go ręka!?...