siekierą nietknięte lasy, którędy wiodła wytyczona dla wycieczki droga, dawały od razu warunki, wymagające twardego człowieka i zmuszały, przez odcięcie wszelkiej pomocy z zewnątrz do wiary we własne siły, własny spryt i do stawiania małych osobistych wymagań. Czas wycieczki oznaczono czterotygodniowy, najdłuższy więc, na jaki w trudnym i nieznanym terenie górskim odważyły się urządzane dotychczas wogóle wycieczki szkolne.
Wyposażenie ogólne składało się z dwóch namiotów płóciennych, rozkładanych na połówki, tak że każda mogła stanowić oddzielny namiot, w razie gdyby brakło dostatecznie wielkiego miejsca na rozbicie dwóch pełnych namiotów; dalej dwa topory do ścinania drzewa na opał, budowy kładek i t. p., dwie łopaty saperskie do okopywania namiotów, dwa kotły do gotowania, woreczki na mąkę i kaszę, składany dziesięciostrzałowy karabin Mausera, busola Bezarda, mapy generalne i specyalne, aparat fotograficzny, trąbka sygnałowa, apteczka podróżna. — Każdy zaś z uczestników powinien był posiadać: plecak 60 ✕ 60 z bocznymi rzemieniami do przytroczenia ciepłego okrycia na noc, przybory do jedzenia (garnuszek ¼ litrowy, lub metalowy talerz, widelec, łyżkę i nóż), 3 sztuki bielizny do zmiany i prania, przybory toaletowe, (ręcznik, mydło, szczo-
Strona:Bolesław Błażek - Wakacye pod namiotami.djvu/9
Ta strona została uwierzytelniona.
5
