Strona:Bolesław Miciński - Podróże do piekieł.djvu/21

ale zjawiskiem uniwersalnym. Indywidualne zdarzenia tragiczne odsłaniają tylko trwałe, z samą istotą świata dane czynniki, związki i siły, które leżąc ponad wolnością człowieka prowadzą go z nieuchronną koniecznością do nieuniknionej i niezawinionej katastrofy, do unicestwienia wartości, planów, zamysłów i pragnień.
 Spoza tragicznych zdarzeń wyłania się z głębokiej perspektywy świat jako właściwy i oddalony przedmiot tragiczności, podobny do skały dźwigniętej z dna oceanu rękami gniewnego Poseidona, do skały, którą opływa szumiący nurt heksametrów „Odysei”. Ta epopeja tragiczności jest podobnie jak Iliada, epopeją czynu. Nie można ich przeciwstawiać, tak jak nie można np. przeciwstawiać „Krytyki Czystego Rozumu” jako zespołu zdań — „Krytyce Rozumu Praktycznego”, jako zbiorowi rozumowań: zdanie jest konstytutywnym składnikiem rozumowania, tak jak