Biuro założone było w celach następujących 1) Aby uwolnić pracowników od gonienia pracy po świecie, a zarazem dać im możność dowiadywania się o niej w pewnem oznaczonem miejscu. 2) Aby uwolnić pracodawców od nieustannych nagabywań ze strony ludzi, potrzebujących zajęcia. 3) Aby obu stronom ułatwić wzajemne poznanie się i zbliżenie, aby pracodawcom rekomendować ludzi uczciwych i uzdolnionych, pracownikom zaś posady — przynajmniej znośne, jak w tych ciężkich czasach.
Biuro więc chce dobrze, lecz dlatego, że chce dobrze — dopłaciło z własnej kieszeni: na koszta instalacyjne rs. 1203 i na prowadzenie interesu rs. 1271, czyli razem rs. 2474.
Zobaczmy teraz jaki był ruch.
W ciągu roku upłynionego różni pracodawcy ofiarowali osobom szukającym zajęcia 740 posad, z których wykreślono 525. W ciągu tegoż roku zgłosiło się do biura 2133 pracowników, z liczby których 123 otrzymało posady, a 1698 wykreślono. Innemi słowy: Biuro miało 3 razy więcej pracowników niż posad, lecz mimo to mogło obsadzić zaledwie szóstą część posad i dać pracę ledwie siedemnastej części kandydatów.
Rezultaty poczciwych usiłowań biura są tak smutne, że ich nawet mdłymi nazwać nie można. Pochodzą zaś z następnych źródeł:
Naprzód stąd, że Biuro wymaga od kandydatów kwalifikacyj, których więcej niż połowa nie posiada.
Powtóre, że nie wszyscy pracodawcy zgłaszają się do Biura z posadami, przekładając usługi jakie-
Strona:Bolesław Prus - Kroniki 1875-1878.djvu/418
Ta strona została uwierzytelniona.