Większość zbieraczy antologji wierszy czy dobrych powiedzeń przypomina zazwyczaj tych, którzy jedzą wiśnie czy ostrygi; wybierając z początku najlepsze, w końcu zjadają wszystko.
Jak tylko opowiadam coś pięknego, mówią mi: starożytność już oddawna to opowiedziała. Dziwna ta starożytność! Czemuż się nie urodziłem przed nią, opowiedziałbym to wszystko, zanim ona to zrobiła.
Co do większości zabawnych powiedzeń, które przypisują dziś Karolowi V, Henrykowi IV, setkom współczesnych panujących, wiadomo, że można je znaleźć u Ateneusza i u innych starych autorów.
Pewien opowiadacz anegdotek powtarzał się dość często; kiedy mu na to zwrócono uwagę, powiedział: „To trudno! muszę od czasu do czasu powtarzać moje historyjki, aby ich nie zapomnieć.“
Mój przyjacielu! opowiadajmy zawsze bajki. Kiedy się opowiada, wesoło jest na duszy i nie myśli się o przykrych rzeczach. Czas mija, i ani się spostrzeżemy, jak bajka życia się skończy.
