Strona:Bracia Dalcz i S-ka t. 1 (Tadeusz Dołęga-Mostowicz).djvu/255

ożywiona i wesoła. Zadzwoniła do Ottmana i razem wybrali się na spacer.
 — Nieładnie tu — powiedziała Marychna — chodźmy lepiej zobaczyć Aleje.
 Już drugi raz od swego powrotu chodziła w Aleje Ujazdowskie. Bynajmniej nie poto, by spotkać Pawła, jedynie w celu zerknięcia w stronę jego okien. Tyle już razy miała ochotę doń zadzwonić, jednakże myśl, że on będzie badawczo wpatrywał się jej w oczy, że będzie pytał, napełniała ją strachem. Teraz wprawdzie zbliżała się siódma, czyli godzina, o której Paweł najczęściej wracał do domu, ale to przecie nie znaczyło, że koniecznie muszą się spotkać, lub chociażby zdaleka zobaczyć...
 — ...bo terpentyna jest, proszę pani, jakby najbliższym kuzynem kauczuku — wytrwale i z uśmiechem tłumaczył Ottman — a w rodzinie chemicznej nieraz można cioci przyprawić wąsy wujaszka i będzie to najautentyczniejszy w świecie wujaszek.
 Marychna pomyślała, że dotychczas przeceniała chemję. Niby taka poważna nauka, a zajmuje się podobnemi głupstwami. Zapytała nie bez lekceważenia:
 — I pan zajmuje się przyprawianiem takich wąsów?
 — Próbuję — z westchnieniem odpowiedział Ottman.
 — I co panu z tego przyjdzie?
 — Terpentyny na świecie jest mnóstwo i kosztuje psie pieniądze, a kauczuk jest bardzo drogi. Gdybym zrobił ten wynalazek!... Ho, ho!...
 Ciągle miał w głowie tę terpentynę. Widocznie wynalazek szedł mu opornie, gdyż często wzdychał, a Marychna w końcu nie umiała już odróżnić, które z westchnień przeznaczone były dla niej, które zaś dla terpentyny.
 Chodniki w Alei Trzeciego Maja, na Nowym Świe-