Strona:Bracia Grimm - Śnieżka.djvu/17

— 15 —

 Doczekała się więc niegodna macocha, iż lusterko przyznało jej największą piękność na świecie.
 — Nareszcie! — zawołała uradowana — pozbyłam się mej rywalki!..
 Tymczasem w lesie zapanowała straszliwa rozpacz, gdy karzełkowie ujrzeli martwą Śnieżkę i przywrócić do życia nie byli w możności.
 Płacząc i lamentując zrobili jej trumnę z kryształu przezroczego i ułożyli wśród kwiatów.
 Zawiesili ją na pasach ze złota utkanych pośród drzew i straż odbywali na zmianę.
 Razu pewnego przejeżdżał tamtędy królewicz.
 Uwagę jego zwróciła wisząca szklanna trumna i pełniący straż karzełkowie. Zbliżył się a ujrzawszy cudną królewnę rozmiłował się w niej i zapragnął mieć u siebie, aby módz na nią patrzeć.
 Oparli się temu karzełkowie, ale dobre ich serca nie pozwoliły na rozpacz i wkońcu zgodzili się aby odnieść kró-