Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Londyński).djvu/134

Ta strona została uwierzytelniona.

MALI CZARODZIEJE

Pewien szewc nie z własnej winy tak zubożał, że nic mu już nie zostało, jak tylko trochę skóry na jedną parę trzewików. Razu pewnego, wieczorem, przykrajał skórę i chciał nazajutrz zrana wziąć się do roboty, a że miał czyste sumienie, położył się przeto spokojnie do łóżka, Bogu się polecił i zasnął.
Zrana, zmówiwszy pacierz, chciał zacząć robotę, patrzy, a tu na stole oba trzewiki stoją zupełnie wykończone. Zdziwił się i nie wiedział co ma o tem sądzić. Wziął trzewiki do rąk, ażeby je zblizka obejrzeć; były wykonane tak porządnie, iż żaden ścieg nie był błędny; było to poprostu arcydzieło kunsztu szewskiego. Wkrótce potem znalazł się amator, a ponieważ trzewiki bardzo mu się spodobały, zapłacił przeto więcej niż