Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Londyński).djvu/148

 Orszak jechał w ten sposób dalej, aż oto przyzjeżdża nad strumień.
 — Jakże się teraz przeprawimy? — rzekł kogucik.
 Ale nad strumykiem leżała słomka i rzecze:
 — Ja się położę w poprzek wody, to możecie po mnie przejechać.
 Gdy jednak sześć myszy weszło na ten most, słomka nie wytrzymała ciężaru, wpadła do wody, a za nią wpadły myszy i potopiły się.
 Więc teraz znowu ambaras, ale w tem zjawia się węgiel i mówi:
 Jestem dość duży, położę się tam przeto, a wy przejdziecie po mnie.
 Węgiel ułożył się w wodzie, ale na nieszczęście zmącił ją nieco, woda go obryzgała, zagasiła i już po węglu.
 Gdy ujrzał to kamień, zlitował się i chciał pomódz kogucikowi, więc położył się w wodzie.
 Wtedy kogucik sam pociągnął wózek, ale gdy już wydostał się na drugą stronę i był już z kurką swoją na lądzie, chciał także wciągnąć i siedzących z tyłu, ale nie dał rady, wózek się cofnął i wszystko, co było na wozie, wpadło do wody i potopiło się.