Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Londyński).djvu/167

niósł do góry; przy drugiem ukłóciu, musiał go na chwilę opuścić; ale przy trzeciem, było to już po nad jego siły, krzyknął z bólu i schował ogon pomiędzy nogi.
 Gdy to spostrzegły zwierzęta, pomyślały sobie że wszystko stracone i każde zaczęło zmykać do swojej nory.
 W ten sposób ptaki wygrały wojnę.
 Teraz pan król i pani królowa pofrunęły do domu i już zdaleka zawołały do dzieci:
 — Dzieci, cieszcie się; Jedzcie i pijcie do woli, wojna wygrana.
 A młode mysi-króliki rzekły:
 — Jeszcze nie będziemy jadły, dopóki się niedźwiedź nie ukorzy przed naszem gniazdem i nie powie, żeśmy uczciwemi dziećmi, nie hołotą i nie tałałajstwem.
 Mysi-królik stary poleciał przed norę niedźwiedzia i zawołał:
 — Murłyko, masz się ukorzyć przed naszem gniazdem i oświadczyć moim dzieciom, że są uczciwemi dziećmi, nie hołotą ani tałałajstwem.
 I niedźwiedź w wielkim strachu poleciał przed gniazdo i wykonał to, czego odeń żądano.