Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Londyński).djvu/77

podziękować, i ona i siostry jeszcze bardziej zaczęły dokuczać dziewczynie, że udało się jej to zrobić, czego one dokonać nie mogły.
 Gdy pewnego razu stały wszystkie przed domem pod drzewem, nadjechał jakiś młody rycerz.
 — Dwuoczko, jesteś tak brudna i obdarta, że schowaj się czemprędzej, bobyśmy się musiały wstydzić za ciebie.
 Co mówiąc, narzuciły na nią pustą beczkę, która właśnie stała pod drzewem, a trochę zerwanych jabłek cisnęły także za nią.
 Gdy się rycerz przybliżył, okazało się, że był to bardzo piękny mężczyzna, który jął się przyglądać drzewu o srebrnych liściach i złotych owocach z wielkim podziwem i zapytał:
 — Do kogo należy to piękne drzewo? ktoby mi dał jedną gałązkę z tego drzewa, temu dam w zamian to, czego sam zechce.
 Na to oświadczyły siostry Jednooczka i Trzyoczka, że drzewo jest ich własnością i że chętnie ofiarują mu jedną gałązkę.
 Daremnie jednak obie, wśród nadzwyczajnych wysiłków, starały się ułamać gałązkę lub zerwać jabłko z drzewa.
 Rycerz więc rzecze: