Strona:Bracia Grimm - Baśnie (Niewiadomska).djvu/298

i znajdował od razu. Przypadkiem piłka wpadła do klatki potwora, a gdy zmartwiony chłopczyk prosił, by mu ją oddał, mąż leśny odrzekł:
 — Otwórz drzwi mej klatki.
 — Tego nie uczynię — odpowiedział chłopiec — bo król, mój ojciec, zabronił surowo.
 — Więc nie dostaniesz piłki.
 Dziecko odeszło w milczeniu, ale nazajutrz powróciło znowu, dopominając się o ową zabawkę.
 — Otwórz drzwi mojej klatki.
 Chłopiec potrząsnął głową i oddalił się rozgniewany.
 Dnia trzeciego przyszedł z daleka popatrzyć na swoją piłkę i łzy stanęły mu w oczach, bo pewny był już teraz, że nie odzyska jej nigdy.
 — Oddaj mi cacko! — zawołał na koniec.
 Roześmiał się leśny człowiek i odpowiedział jak zwykle:
 — Otwórz drzwi mojej klatki.
 — Wiesz, że nie mam klucza — mruknęło dziecko.