Poczem zawołał syna i oznajmił mu, iż uznał za narzeczoną służebnę, gdy tymczasem prawdziwą królewną jest ta którą kazał przybrać w odzienie bogate, a która wskutek zdrady sługi była do tej pory gęsiarką.
Królewicz ucieszył się ogromnie widząc przecudnej piękności narzeczoną i wyznał, iż do tamtej fałszywej dziewczyny nie czuł pociągu i nie spieszył wcale z dniem ślubu.
Wyprawiono wspaniałą ucztę na którą zaproszono wielu przyjaciół i rodzinę królewską.
Obok króla siedziały z jednej strony: prawdziwa narzeczona, z drugiej służebna, uchodząca za królewnę.
Po uczcie król spytał służebnej, nie myślącej o tem, iż zdrada jej jest odkryta — na co zasłużyła osoba, która zdradziła zaufanie w niej położone i niewdzięcznością odpłaciła się za łaski je wyświadczane?
— Winna być rozszarpana przez
Strona:Bracia Grimm - Gęsiareczka.djvu/15
Ta strona została uwierzytelniona.
— 13 —
