Ta strona została uwierzytelniona.
— 14 —
— Dziękuję ci Dwuoczko, — rzekł rycerz, — powiedz mi teraz, czego pragniesz, a zrobię wszystko o co poprosisz.
— Ach! — odpowiedziała Dwuoczka, cierpię głód i pragnienie, niedolę i urągania od samego rana, aż do nocy... Nie lubią mnie siostry i matka i znęcają się nademną, zabierz mnie więc rycerzu ze sobą i wybaw od tej niedoli...
Wtedy uniósł rycerz na swych rękach Dwuoczkę i posadził na koniu, aby zawieźć do swego rodzinnego zamku.
