pokoju, w którym wisi obraz królewny, złotą blachą przykryty. Z chwilą bowiem gdy ujrzy ten portret, zakocha się szalenie i wyruszy z kraju, aby ją wyszukać i zdobyć na żonę, a wyprawa ta będzie połączona z ogromnem niebezpieczeństwem, z którego może nie wyjść już żywym.
Jan podał rękę królowi na znak przysięgi, iż rozkaz jego wypełni, a gdy to uczynił, opadła głowa szlachetnego króla na poduszki i w parę minut potem oznajmiły dzwony w całem królestwie o śmierci starego i dobrego monarchy.
Po pogrzebie rzekł sługa do królewicza:
— Przysiągłem ci być wiernym przez twe całe życie i dotrzymam. Ojciec twój prosił mnie, abym nie odstępował cię nigdy, co też uczynię.
I czuwał nad młodym królewiczem, usuwając od niego wszelkie przykrości i smutki.
Strona:Bracia Grimm - Wierny sługa.djvu/6
Ta strona została uwierzytelniona.
— 4 —
