Strona:Bronisław Komorowski - Po śmierci.djvu/47

ICEK (podskoczył.)

 Arendzie?!...

PIOTR (poważnie.)

Tak, tak — to wielki człowiek!...

ICEK (ucieszony.)

 Aj, waj! jaki duży!...
Ja uciekam w gazecie!... (wybiega.)

PIOTR (do Walerego przez drzwi.)

 Poszedł — aż się kurzy!
Hej! arendy mu dajcie!... (wchodzi pan Tomasz zrozpaczony.)
 Sza! sza!... papa wraca —

Scena XVI.

PIOTR, PAN TOMASZ, po chwili WŁADYSŁAW, jako Notarjusz.

PAN TOMASZ.

I to wszystko przez tego hołysza — pajaca —
Przez tego komedjanta, co umarł za wcześnie,
Ja mam tracić... barona!... O, o! to boleśnie! (pada w krzesło.)
Baron!... zięć mój! mój baron!...

WALERY (przez drzwi cicho do Piotra.)

 Coż tam?...

PIOTR (odpowiadając cicho.)

 Papa płacze —

WALERY (j. p.)

Łzy oczyszczają serce —

PIOTR.

 A rozum, rozpacze!...

(wchodzi Władysław jako Notarjusz.)

Chwała Bogu! już mamy swego notarjusza!
Katastrofa nadchodzi!...

(Władysław wszedł i rozmawia cicho z Piotrem.)

PAN TOMASZ (ochłonąwszy nieco, n. s.)

 Gdyby jedna dusza