Strona:Bronisław Rajchman - Wycieczka na Łomnicę.djvu/100

bilet. Potém znów prosiłem kelnera, aby mi u kucharza obstalował kawałek mięsa na jutro.
 — In der Kanzlei, rzekł mi lakonicznie.
 Przepędziwszy wesoło czas po obiedzie w polskiém towarzystwie, które się miało nazajutrz udać na Łomnicę, przypomniałem sobie nagle o butach.
 Nie znalazłszy szyldu szewca, zapytałemkogoś z przechodzących, gdzieby go można znaléźć.
 — In der Kanzlei — odpowiedział przechodzień z akcentem silnie węgierskim.
 — Jakto, w kancelaryi buty łatają?
 — Ah nie, bom nie dosłyszał. Zresztą nie wiem.
 Wtém mi się Józek nawinął, który mnie zapewnił, że jeden z górali naprawi.
 Najzabawniejszą jednak była moja Odyssea wieczorna. Przy pakowaniu zapasów na jutrzejszą wyprawę okazał się brak wódki. Naturalnie, nie chcąc być naiwnym, poszedłem do kancelaryi jak w dym. Jednakże była już zamkniętą. Udałem się tedy do kawiarni, gdzie na półkach widziałem butelki. Ale kawiarka oświadczyła mi z najmilszym uśmiéchem, że jéj nie wolno sprzedawać na butelki, i że muszę się udać do kancelaryi.
 — Ależ zamknięta.
 — To idź pan do restauracyi.
 Z restauracyi odesłano mnie do kancelaryi a na przedstawienie, że zamknięta, radzono mi udać się do kawiarni.
 Rozgniéwało mnie to, i byłbym już zrezygnował