Strona:Bruno Jasieński - Człowiek zmienia skórę.djvu/102

mat są nie na miejscu. O wszystkich brakach w zaopatrzeniu możecie wypowiedzieć się na zebraniu. Teraz czas pracy i wszyscy winni niezwłocznie stanąć do roboty.
 — Nie gadaj! — melancholijnie rzucił chłop w granatowej majce. — Dasz machorkę — pójdziemy!
 — A ty co możesz wiedzieć — potrzebna machorka roboczemu człowiekowi czy nie, jeżeliś sam niepalący?
 Cały barak zatrząsł się śmiechem.
 Harmonista z zachwytem brzęknął na harmonji cały refren.
 — Co to takiego? — rozległ się groźny głos przy wejściu.
 W drzwiach stał Jeremin.
 Czetwiertiakow podszedł do niego:
 — Robotnicy sarkają. Nie dostali machorki, nie chcą iść do pracy. Usiłowałem ich nakłonić — nie słuchają. Może pan, Mikołaju Wasyljewiczu, przyprowadzi ich do rozumu? Pan umie z nimi mówić. A na mnie czekają w biurze...
 Nie czekając odpowiedzi, Czetwiertiakow wyszedł szybko z baraku.
 — Co to takiego? — powtórzył groźnie Jeremin.
 Harmonista przestał grać.
 — Co tu za hecę robicie? Nie idziecie do pracy? Spacery? Kułackie głowy podkręcają tu was, a wy, jak stado baranów, idziecie przeciw budowie, prze-