Strona:Bruno Jasieński - Człowiek zmienia skórę.djvu/290

pisma, którym zapisana została kartka, aczkolwiek jest on wyraźnie zmieniony?
 Komarenko wyciągnął z woreczka arkusz papieru. Na papierze napisane były zwykłym ołówkiem cztery wiersze:
 Jesteś poprostu draniem. Daję ci tydzień czasu. Jeżeli w ciągu tygodnia nie zlikwidujesz wszystkich swych spraw i nie wyjedziesz, — powiem wszystko Synicynowi.
 Synicyna przebiegła wzrokiem kartkę:
 — Nie, nie znam tego pisma.
 Komarenko schował arkusz papieru.
 — No, cóż, dziękuję i za to. Przepraszam za niepokojenie. Wszystkiego dobrego!

 Na dworze warczał i sapał samochód ciężarowy. W kotlinie wysadzali skałę. Wybuchy dochodziły przygłuszone, jakby rąbano gdzieś drzewo. Na pustym placu, między barakami, prażył upał. Podjechał samochód osobowy. Komarenko kazał szoferowi czekać i poszedł przez plac do partkomu.
 — A! akurat w porę! — ucieszył się Synicyn.
 Poprosił aby zostawiono ich samych i wyjąwszy z pudła duży arkusz, wymalowany odciskami palców, pokazał go Komarence.
 — Ciekawe, co ty o tem powiesz?
 Przetłumaczył zdanie za zdaniem całą deklarację.
 — Ot, przetłumacz mi dosłownie na papierze całą tę sztukę. Sprawdzimy.