Strona:Bruno Jasieński - Człowiek zmienia skórę.djvu/324

wiedzieć, na jakiej podstawie to robisz? Również osobisty pogląd, czy też coś bardziej realnego?
 — Jest tu coś, rozumiesz, niewyraźnego...
 — Boję się, że w poszukiwaniu tajemniczych spisków politycznych możesz wypuścić z rąk nici, które ci same włażą do rąk. Bywa to czasem. Wierzaj mi, dłużej pracuję w tych krajach od ciebie, i mam pewne doświadczenie: nie zdarzają się takie wypadki, aby w jednej i tej samej miejscowości pracowały równolegle dwie organizacje, z których jedna zajmowałaby się specjalnie szkodnictwem i terorystycznemi aktami, a druga podtrzymywała kontakt z basmaczostwem w Afganistanie. To się nie zdarza.
 — Tak, ja również tak sądzę.
 — Złapawszy jeden koniec nitki, niechybnie dobierzesz się do kłębka.
 — Jeżeli nie oberwiesz tego końca. Cała rzecz — dobrze schwytać...
 — A podług ciebie, Urtabajew nie jest taką nitką?
 — Według mnie, nie. W każdym razie, nie główną.
 — Weź pod uwagę: jeżeli Urtabajew zostanie na wolności, a na amerykan powtórzy się zamach, będę uważał za swój obowiązek zakomunikować me uwagi do PPOGPU w Taszkiencie.
 — To twoje prawo. Możesz to uczynić bezzwłocznie.
 Komarenko naciągnął czapkę, zawahał się u drzwi i rzucił ją spowrotem na stół.
 — Słuchaj, — powiedział. — Ty się na mnie