Strona:Bruno Jasieński - Człowiek zmienia skórę.djvu/337

mić chłopaków i momentalnie zorganizować brygadę komsomolską. Niech pani weźmie auto i pojedzie do Kurgana. Niech pani zmobilizuje wszystkich komsomolców, których pani znajdzie po mieszkaniach.
 — Rozkaz, towarzyszu Synicyn.
 Szybko zbiegł po pochyłości.
 — Ekskawatory w porządku? — zapytywał kogoś Kirsz.
 Clarke szedł za nim w milczeniu.
 — Bądźcie, towarzysze, gotowi. Za godzinę wznowimy robotę.
 Kierownik ekskawatoru kiwnął głową. Kurczył się w swej ciepłej skórzanej kurtce.
 — Co panu? Pan niezdrów?
 — Malarja trzęsie. To nic...
 — Dlaczego nie został pan w domu? Można było się umówić z drakierem pierwszej zmiany, żeby pana wyręczył.
 — Nie można. Zachorował. Zdaje się, zapalenie płuc. Dragier drugiej zmiany przepracował za niego dwie zmiany zrzędu.
 — Jak idzie, to idzie! No, a czy pan wytrzyma? Jutro znajdziemy panu zastępcę.
 — Wytrzymam. Nie pierwszyzna.
 Podniósł kołnierz kurtki i wlazł do kabinki.
 — Andrzeju Saweljewiczu, hej, Andrzeju Saweljewiczu! — targał proraba za rubachę Klimentyj. — Gdzie to koper będzie stać? Czy tam wdole?
 — A odstaw się ode mnie ze swym koprem! Widzisz, że tu nie do tego.