Ta strona została uwierzytelniona.
Oj, nima to chłopu,
nima, jak pańszczyzna, —
żyje sobie wesół,
drugim się nie przyzna.
Oj nima to, nima,
a i weź mu zrób co —
zwozi zboże panu,
ani dba o kupca.
U dworskiego chłopa
krew w dziewuchach wrząca,
co napocznie dziedzic,
to dokończy rządca.
