niż na siedem stóp głęboki i przykryje go niedostatecznie, obowiązany jest bliźniemu swemu wszelką krzywdę na zdrowiu albo na bydlęciu, która przez wpadnięcie do tego dołu wyniknie — wynagrodzić.
Wszystkie sławy judaizmu były zebrane. Świątynia wyglądała jak firmament. Dysputowano.
Rabbi Joszua Ben Cwi pytał: Czy przez krzywdę należy rozumieć kalectwo czy śmierć?
— Kalectwo.
— Czy jeżeli wół wpada do dołu, który ma nie siedem ale pięć stóp głębokości, czy ten wół może złamać nogę?
— Może.
Dlaczego więc Pismo chce, żeby dół miał koniecznie siedem stóp? Rabbi Samuel rzekł: Ja wam co powiem. Należy wynagradzać kalectwo i śmierć. Dół na pięć stóp głęboki może spowodować kalectwo. Dół na siedem stóp głęboki kalectwo — albo śmierć.
Rabbi Joszua Ben Cwi pytał: Czy dół na siedem stóp głęboki wystarcza, aby spowodować śmierć? — Wystarcza. Dlaczego więc rowy dla kamienowanych muszą być na dwanaście stóp głębokie?
Rabbi Ben Akiba rzekł: Albowiem powiedziano jest: kochaj bliźniego twego i staraj się dla niego o lekką śmierć.
Rabi Joszua Ben Cwi pytał: jeżeli ów, który dół wykopał, wynagrodzi śmierć, to do kogo ma należeć zdechły wół?
Tak rozważano przez cały dzień.
Najbardziej się wyróżnił Rabbi Joszua Ben Cwi.
Strona:Bruno Winawer - Lepsze czasy.djvu/70
Ta strona została przepisana.