grzewania się i ochładzania kamienia. Takie mury kamienne powinny być od wewnątrz okładane zwykłą, wypaloną cegłą, warstwą o grubości nie mniej, jak w pół cegły.
Ściany budynków murowanych powinny odznaczać się ścisłością i dokładnością wykonania. To znaczy, że każda warstwa kamieni, czy cegły powinna być ułożona do pionu i poziomu; każda zaś cegła czy kamień, przed ułożeniem na zaprawie, zwilżone lub spryskane wodą. Zaprawa zaś powinna być dobrze rozmięszana, czyli rozrobiona do odpowiedniej gęstości, bez grudek i gomułek wapna, czy też piasku lub cementu.
Każda cegła, bądź kamień, powinny być dookoła obłożone zaprawą, a nie — jak to bardzo, a nawet za często się robi, że tylko zewnętrzne boki ścian układa się na zaprawie, a środek pozostaje pusty. I dopiero potem, do tak uformowanego koryta nalewa się rzadkiej zaprawy i zatapia się w niej większe i mniejsze kawałki cegieł, prawie na oślep. Taki sposób — to nie jest murowanie, a tylko niszczenie gotówki, czasu i materyałów.
Każda warstwa cegieł powinna być ułożoną w ten sposób, żeby wszystkie poprzeczne i podłużne szwy były całkowicie przykryte następną warstwą; taki sposób prawidłowego murowania nazywa się wiązaniem. Trzeba więc ogromnie uważać i wymagać, by wiązania warstw cegły lub kamieni naturalnych, czy też sztucznych bloków, były jak najściślej wykonane. (Rys. 20-41).
Strona:Budownictwo wiejskie (Iwanicki).djvu/32
Ta strona została przepisana.
