Strona:Cecylja Niewiadomska-Królowa Jadwiga.djvu/11

 Lecz nim to nastąpiło, spełniła zadanie: stanął już pakt w Koszycach między królem i narodem: za zwolnienie od danin, podatków i usług zgodzili się panowie małopolscy, i musiała się zgodzić wielkopolska szlachta, że jedna z córek Ludwikowych po jego śmierci zasiądzie na tronie.
 Jedna, lecz która? Imienia jej nie wymieniono w Koszycach, ale zarówno Ludwik jak Polacy mieli w myśli starszą królewnę, Marję, zaręczoną z Zygmuntem Luksemburgiem, synem owej wnuczki Kazimierza Wielkiego, wydanej za cesarza i króla czeskiego, Karola IV. Królowie czescy od czasów Wacława rościli zawsze pretensje do Polski, chciwości ich nie nasycił oddany przez Kazimierza W. Śląsk piastowski, teraz otwierała się jednakże droga zaspokojenia tych łakomych pragnień: Zygmunt, zaślubiwszy Marję, zostanie królem polskim.
 Jadwiga miała koronę węgierską połączyć z pograniczną Austrją, zaślubiając księcia Wilhelma, przyszłego pana Rakuz czyli Austrji.
 Tak planował wielki król i mądry ojciec, troskliwie przewidując i zabezpieczając przyszłość obu dziedziczek. Z wybranymi oblubieńcami łączą je kościelne śluby: taki zwyczaj. Nie jest to ślub istotny. Jeśli małżonkowie skończywszy lat 12, nie zamieszkają razem, ceremonja traci znaczenie, i każde wyjść może za kogo innego. Zdarzało się, że zanim państwo młodzi doszli lat oznaczonych, rodzice ich zrywali takie śluby kilkakrotnie; ale tymczasem dzieci o tem nie wiedziały, a uroczysty obchód na młodych umysłach sprawiał wielkie wrażenie i pozostawał głęboko w pamięci.
 Nas obchodzą śluby Jadwigi w Haimburgu r. 1378. W pogranicznem miasteczku zjechały się obie rodziny książęce, w otoczeniu licznej świty dostojników. Jadwiga, siedmioletnie wówczas dziecko, w kosztownym i wspaniałym stroju ślubnym, stanęła przed ołtarzem obok księcia Wil-