zawziętości“. Razem z nim i dwaj synkowie[1] wejść usiłowali, Minos już zdala ich powstrzymał. Gdy się im jednak dokładnie przypatrzył, puścił młodszego, starszego oddalił, by za winy odpokutował.
Potem Macrinus, zbieg krwią splamiony, oraz chłopiec z Emesy[2] zostali wypędzeni daleko poza obwód święty.
Syryjczyk Aleksander[3] zajął miejsce na uboczu i los swój opłakiwał. Silen, drwiąc sobie z niego, zawołał: „Głupi i niedoświadczony dzieciaku, choć miałeś już lata po temu, sam sprawami swemi zarządzać nie potrafiłeś, pieniądześ matce oddawał i nie chciałeś o tem przekonać się, o ile cenniejszą jest rzeczą, hojnie je rozdzielać między przyjaciół, niż w skarbcu gromadzić“. Na to jednak oświadczyła bogini sprawiedliwości: „Wszystkim współwinnym karę wymierzyć każę“.
Po nim zgłosił się Gallienus wraz z ojcem[4], ten kajdanami był obciążony, jak niewolnik, syn zaś miał odzież i ruchy niemal niewieście. Do ojca Silen te wystosował wiersze:
- ↑ Bassianus Aurelius Antoninus Caracalla (r. 211—217) zamordował swego brata i współregenta Getę.
- ↑ Marcus Opellius Macrinus, który tylko przez czas krótki (r. 217) był cesarzem, w ucieczce przed pretorjanami został zamordowany. Pretorjanie wybrali cesarzem siedemnastoletniego Elagabala, ale zamordowali go po czterech latach panowania (r. 218—222); w tekście satyry Elagabal nazwany jest chłopcem z Emesy, gdyż w czternastym roku życia był kapłanem Heljosa w temże mieście, w Syrji położonem.
- ↑ Syryjczyk Aleksander Severus powołany na tron jako młodzieniec 14-letni, rządził przez lat trzynaście (r. 222—235) w zależności od babki, intrygantki, Maesa nazwiskiem, i ambitnej i energicznej matki, Mammaea. Inni autorowie korzystniej osądzają Sewera. Juljan wyraża się o nim widocznie z antypatją i podkreśla jego pochodzenie syryjskie, może dlatego, że był dla chrześcijan łaskawy.
- ↑ Juljan przechodzi do cesarza Walerjana (r. 253—260), przeskoczywszy okres 19 lat, w których pośpiesznie następowali po sobie Maximinus Thrax, Gordianus I, Gordianus II, Philippus Arabs, Decius, Gallus Aemilianus. Z jakiego powodu autor lukę tę pozostawił, niepodobna z jakiem takiem prawdopodobieństwem określić. Między wymienionymi znajdowali się także imperatorowie wybitniejsi, jak Maximinus Thrax.
