Strona:Charlotte Brontë - Dziwne losy Jane Eyre.pdf/379

 — Nazywam się Briggs, jestem notarjuszem z Londynu.
 — I chce mi pan narzucić żonę?
 — Chcę panu przypomnieć o istnieniu pańskiej małżonki, którą prawo uznaje, choć pan jej nie uznaje.
 — Zechciej mi pan udzielić bliższych szczegółów, jakie jej imię, rodzina, jej miejsce zamieszkania.
 — Oczywiście.
 Pan Briggs wydobył papier z kieszeni i przeczytał urzędowym, nosowym głosem:

„Twierdzę i mogę przedstawić na to dowody, że 20 października roku — (tu była data o piętnaście lat wcześniejsza) Edward Fairfax Rochester z Thornfield Hall w hrabstwie X i z Ferndean Manor w hrabstwie N. w Anglji pojął za żonę siostrę moją, Bertę Antoninę Mason, córkę Jonasza Mason, kupca, i Antoniny, jego żony, kreolki, w kościele N. w Spanish Town, na Maderze. Akt ślubny wniesiony został do ksiąg kościelnych tegoż kościoła, kopja jego jest obecnie w mojem posiadaniu.

Podpis: Ryszard Mason.

 — To — o ile to jest dokument autentyczny — może dowodzić, że byłem ożeniony, ale nie dowodzi, że kobieta, wymieniona tam, jako moja żona, żyje dotychczas.
 — Żyła trzy miesiące temu — odpowiedział prawnik.
 — Skąd panu o tem wiadomo?
 — Mam na to świadka, którego świadectwu nawet pan chyba nie zaprzeczy.
 — Proszę, niech go pan przedstawi — albo ruszaj pan do djabła!
 — Najpierw go przedstawię — jest tutaj obecny. Panie Mason, bądź pan łaskaw przyjść tu bliżej.
 Pan Rochester na dźwięk tego imienia zaciął zęby; przebiegł po nim jakiś konwulsyjny dreszcz; będąc tak blisko, tuż przy nim, odczułam ten wstrząs furji i rozpaczy. Drugi z dwu obcych, który dotychczas pozostawał wtyle, teraz postąpił naprzód; blada twarz wychyli-