Ta strona została skorygowana.
116CHIMERA
(Kapłanka przyszła — — i wpatrzona —
zasnęła w krwawych świateł wstędze).
Arcymag do Niej.
Co widzisz, mów! —
do I Maga.
A ty pisz w księdze!
— Co widzisz. Wiedzy zaślubiona?
Kapłanka.
Dusze ludzkie wracają z gwiazd! Tysiące!
Im większy duch, tem większe jego słońce —
Mag do Bohatera.
A które w życiu ziemskiem nim kieruje.
Kapłanka.
Wszystkie słońca, jak ptaki złotopióre,
w noc lecą! — Nocy nie ogarną —
Nowe słońca!! —
Za Szarą Chmurę
padły! —
Arcymag do Bohatera.
Może ty, co marszczysz brwi ponure,
znasz jej miano!
Bohater.
Znam — jam z tego świata —
Zowie się: Wszechwiara, lub Wszechzwątpienie —
Chór.
— ? —
Kapłanka.
Nad ziemią wszystkie krążą!!!
Rysują złotem noc czarną,
