Ta strona została skorygowana.
ŚLADEM ROSYNANTA125
Pieśń Otchłani.
Przez posmutniały filtr dyamentu
— seledyn. Zmarłych sitów miraże
na siwych włosów srebrne wianki — —
Bohater.
Niegdyś! — ułuda, snów witraże,
tęczami lśniły filtr dyamentu!
Pieśń Otchłani.
Chaos kołysze ziem cmentarze — —
Chaos kołysze pierś odmętu — —
Ludzkość.
Co znaczą te siwe włosy?!!
Głos Nietzsche’go.
Bóg umarł —
Tłum szepce między sobą: Bóg umarł!
Duch-Minus do Nietzsche’go.
Nie twoje tu miejsce. Przyziemny Stworzycielu
Nowego życia! — Odejdź! —
Chór Wyznawców Ducha-Minusa.
Przeczym i niszczym! —
Słuchaj tłumie: Skalałeś BOGA
w Sobie, odtąd — umarł!
———————
Niech tak umrze wszystko, co buduje!
Tłum Obłąkany.
Nie rozwłóczcie tej nocy po wszystkich krańcach świata! Jest to oślepły ból nicości!! Jest to okropne przerażenie śmierci, która zmarła!! — — —
Co za jęk?? — (Stalowy syk bezdeni drze cisze — )
(Po nad brzegami czarnych dachów rozlało się ciemno-szafirowe niebo) —
