Ta strona została przepisana.
ŚLADEM ROSYNANTA163
— A królowa nasza — bez oręża —
Maryja Dziewica zgnębiła węża — —
Dziś, kiedy zdrowa znów — dusza chora,
siostry zakonne: czystość! pokora!
Maryja Królowa.
Pokora losom i litość światu — —
Tak dusza moja wielbi Pana — —
Chór Dziewic.
Zajaśniała Maryja Ukochana,
podobna do kwiatu!
Dusza Młodzieńca.
Jam takie kochał w marzeniu:
słoneczne, błękitne, dziewczęce!
i wasze lilie-ręce
śniłem na mem czole,
gdy pożarne niedole
płomieniem mnie żarły!!
Dziś czekam nędzarz w pragnieniu,
wyciągam ku wam ręce,
wpijam w was oczy sokole —
— Zgniotły mnie niedole:
kwiaty powiędły i zmarły — —
Chór Dziewic.
Gasisz w nas boskie tęsknoty,
Skalałeś nas jadem pragnienia!
Znikamy, jak promyk snu złoty,
znikamy — gra twego marzenia —
Bohater.
Zniknęły!!
