Strona:Chopin- człowiek i artysta.djvu/014

prac o utworach muzycznych Chopina. Z niesłusznym uporem obstaje Huneker we wszystkich wydaniach swej książki przy wątpliwościach co do daty urodzenia Chopina. O ile w roku pierwszego wydania jego dzieła, wątpliwości te mogły być usprawiedliwione, o tyle od czasu publikacji przez Hösicka (Chopin Tom I) dwóch metryk (łacińskiej i polskiej) z ksiąg stanu cywilnego kościoła w Brochowie przepisanych, niema już najmniejszej niepewności co do daty urodzin, przypadającej na 22-go lutego 1810 roku o godzinie 6-tej po południu.
 Najważniejszą częścią dzieła Hunekera są jego rozbiory muzyczne. Jako doskonały muzyk, ale i pianista zarazem, traktuje Huneker na jednym nieomal poziomie stronę genetyczną utworów oraz sposób ich interpretacji. Przy przeprowadzaniu swej analizy posługuje się Huneker metodą porównywania różnych wydań Chopina w pierwszym rzędzie: Kullaka, Buelowa, Klindwortha, Riemanna oraz Mikulego. Samo wyliczenie tych nazwisk przypomina charakterystyczny a smutny dla nas fakt, że wszystkie te wzorowe wydania są opracowaniem niemieckiem z wyjątkiem jednego Mikulego, który wprawdzie jako były uczeń Chopina żył w Polsce, ale czystej krwi polakiem nie był. Czas już też chyba najwyższy, aby pomiędzy naszymi pianistami znalazł się muzyk, któryby się zabrał do nowoczesnego opracowania polskiego wydawnictwa dzieł Chopina. Stroną ogólnej genezy twórczości Chopina zajmuje się Huneker stosunkowo mało, i to lepiej, bo na to musiałby znać gruntownie źródła polskiej muzyki i polskiego życia muzycznego na przełomie XVIII i XIX wieku. Ta praca czeka polskich badaczy. — Rysem wysoce dla nas sympatycznym jest stała tendencja Hunekera, aby podkreślać międzynarodowe znaczenie sztuki Chopina, jej wpływ na rozwój nowoczesnej muzyki francuskiej, rosyjskiej i niemieckiej;