wciąż się odradza, odnawia i żyje, i tą siłą, która na grobach dawno wygasłych pokoleń tworzy nową wiosnę, nową młodość, nowy rozkwit potęgi i piękna, jest źródłem życia, dalszym ciągiem twórczego: „Stań się!” które światu początek dało.
Jak ci dobrze wiadomo, człowiek żyje życiem fizycznem i duchowem. Jego życie fizyczne zbliża go do najwyższego rzędu zwierząt, t. j. do ssących, ale swoim rozwojem duchowym znacznie je przewyższa. Jego najwyższe nawet dążenia tkwią korzeniami w jego cielesnej naturze i są przez nią poniekąd zawarunkowane o tyle, że jakaś czysto fizyczna przyczyna, choroba organiczna, jeśli dotyka jego mózgu lub systemu nerwowego, może najwspanialszy rozkwit jego ducha osłabić lub zniszczyć.
Z drugiej jednak strony, jego życie duchowe silnie bardzo oddziaływa na jego cielesne funkcje, przeobraża je, uszlachetnia i nadaje im charakter odmienny od tego, jaki też same funkcje posiadają u zwierząt. Pociąg jednej płci do drugiej, tak ściśle związany ze sprawą
Strona:Co każda matka swojej dorastającej córce powiedzieć powinna.djvu/27
Ta strona została uwierzytelniona.