Strona:Co każdy o krótkofalarstwie wiedzieć powinien.pdf/12

 Gdy wspomnieliśmy o tak niezwykłych rezultatach osiągniętych na falach krótkich jak uzyskiwanie dalekich połączeń przy słabej mocy stacyj, nasunąć się może pytanie, dlaczego rozgłośnie nie wyzyskują tych możliwości i nie nadają wyłącznie na falach krótkich. Otóż należy nadmienić, że fale te oprócz swych zalet posiadają również i wady. Wadami tymi jest przede wszystkim nieregularność w rozchodzeniu się fal, uzależniona od bardzo wielu czynników, jak wysokości warstwy H., jej stopnia jonizacji, położenia względem ziemi itd. Czynniki te nie zostały jeszcze podciągnięte pod zasady naukowe i daleko do wykrycia wzajemnej zależności.
 Na jednej z pierwszych konferencyj międzynarodowych, kiedy przydzielano fale poszczególnym rodzajom stacyj, krótkofalowcy zarezerwowali sobie pasy na 160, 80, 40, 20, 10 a nawet 5 metrach. Na tych wąskich odcinkach przeprowadzane są obecnie stałe badania nad rozchodzeniem się fal. Badania te organizowane również w Polsce bądź przez Polski Związek Krótkofalowców, bądź przez poszczególne Kluby stanowią, jako obserwacje masowe, uwzględniające wszystkie czynniki wpływające się na rozchodzenie się, doskonały materiał dla opracowań naukowych.
 Przedmiotem szczególnego zainteresowania się i najczęstszych prób są fale rzędu 5 metrów. Początkowo przeważał pogląd, że fale te nie podlegają odbiciu od warstwy H. i nie wracają na ziemię, a przez to są nieużyteczne dla dalszej komunikacji. Coraz częściej nadchodzą jednak raporty o połączeniach na tym pasie na odległość 4.000 — 5.000 km. Badania tych fal