które po znalezieniu zaraz w ogień wrzucić trzeba. I toby rzecz potrzebna była, żeby pościel i szaty człowiek takowy odmienił, a nawet dom i mieszkanie. A jeśliby zaś nic takowego nie znaleziono, tedy człowiek uczarowany, jeśli może, rano do kościoła niech wnidzie, osobliwie w święta uroczyste, jako są dni Panny Marji abo wigilje ich, w tenże czas kapłan pobożnego żywota, a do tego spowiedzią oczyszczony, ratunek mu może dać. Ma tedy człowiek uczarawany postawnik święcony w ręku trzymać, jako będzie mógł, siedząc abo klęcząc, za którym modlić się powinni nabożnie ludzie przy tem będący. Potem niech pocznie, kapłan litanję: poratowanie nasze w imieniu pańskiem. A respondent ma mu odpowiedać. Pokropi go potem wodą święconą i, stułę włożywszy na szyję, psalm będzie mówił: Boże, ku ratunku memu przybądź. Potem nastąpi litanja, jako zwyczaj jest nad chorym, mówiąc; przy wzywaniu świętych módl się abo módlcie się za nim i bądź, miłościw, wybaw go, Panie, porządnie wszytko odprawując aż do końca. Gdy zaś przydzie do modlitw, na miejsce ich ma zacząć egzorcyzm i będzie go kończył obyczajem opisanym abo też i inszym lepszym, jako mu się będzie podobało. Te egzorcyzmy mogłyby być odprawowane przynamniej trzykroć w tydzień, żeby tak za uczęszczaniem próśb do zdrowia człowiek mógł prędzej przyść.
Wielkie dzieją się straszliwe przypadkowe choroby, którekolwiek z czarów, z uczynków szatańskich, guślarskich, przez złych ludzi zapamiętałych na ludzie dobre przypadają, a przeto za rzecz słuszną, potrzebną i osobliwą poczytam sobie w tej materii nieco wspomnieć i napisać, abowiem często i gęsto o tych wszędzie słychać między ludźmi nieszczęśliwych przypadkach, gdy człowieka niejednego przez ten bezbożny postępek tak bardzo popsują, że go ledwie i kamień nie zapłacze.
Złe razy i wrzody z trudnością wielką przyrodzonemi i zwyczajnemi lekarstwy kurować się dadzą, a przeto, gdy się takim ludziom razy jakie abo wrzody jątrzyć i otwierać poczynają,
