Strona:Czerwony kogut.djvu/16

—   10   —

 — Napój gniadego, pamiętaj...
 Klimka zerknął na niego rozgorączkowanemi oczyma i odparł:
 — Mogłeś nie frasować się...
 Siedział sam jeden w pustem podwórku, palił papierosa i rozglądał się leniwem wejrzeniem naokół.
 U odryny leżała kupa tegorocznego siana, którego nie zdążyli w sobotę uprzątnąć. Klimka wybrał sobie miejsce, wyciągnął się i wkrótce zasnął.
 Ledwo pół godziny upłynęło, poczuł naraz, że go ktoś budzi. Otworzył omdlałe powieki i zaraz je przymrużył, bo promienie wzeszłego słońca świeciły mu prosto w oczy.
 — Janeczku!... Janeczku!... — budził go kobiecy głos.
 Klimka usiadł, przeciągnął się i niezbyt delikatnie zapytał:
 — Jakiego licha?...
 Magdzia, jedynaczka gospodarska, zmieszała się. Naumyślnie powiedziała rodzicom, że wybiera się do innego kościoła, żeby jej tylko z sobą nie zabrali, żeby tylko pozostać w domu bez wiedzy rodziców.
 — Ja myślałam...
 — Dlaczego nie poszłaś do kościoła? — zapytał Klimka.