Strona:Czesław Czyński - Nauka Volapüka w 12-stu lekcjach.pdf/9

Ta strona została przepisana.

§. 20. Stopniowanie przymiotnika urabia się przez dodanie zgłosek um do stopnia równego (positivus) wskutek czego otrzy­mujemy stopień wyższy (comparativus) a przez dodanie do stopnia (positiyus) zgłoskę ün otrzymujemy najwyższy (superlativus) n. p.

1. (positivus) gudik dobry badik zły
2. (compar.) gudikum lepszy badikum gorszy
3. (superl.) gudikün najlepszy badikün najgorszy.

§. 21. Te same zgłoski um i ün mogą również służyć do stopniowania imiesłowów, przysłówków n. p.

spidöl spieszący flunöl wpływający
spidölum b. spiesz. flunölum b. wpływający
spidölün n. b. spiesz. flunölün n. b. wpływający
söl pan tip wierzchołek, koniec, róg
sölum większy pan tipum w. wierzchołek
sölün n. w. pan tipün naj. wierzchołek.

§. 22. Ale są także przymiotniki urobione przez dodanie zgłoski lik albo sik:

boadik drewniany stonik kamienny
boadlik drewnisty stonlik kamienisty
boadsik drewnisty stonsik kamienisty
sparciały


Przysłówek (Adverbium).

§. 23. Jeżeli przysłówek umieszczony jest bezpośrednio za czasownikiem to stosuje się zupełnie jak przymiotnik, to znaczy że przybiera zgłoskę ik n. p.

blod stadom gudik (Brat się dobrze miewa)
Eslipob badik (źle spałem).

§. 24. Jeżeli zaś przysłówek jest bez czasownika lub potrze­buje wyrazistości, w takim razie otrzymuje on do swojej końcówki ik literę o.

gudiko na dobry sposób, gut, (bene)
badiko na zły sposób
gudiküno na najlepszy sposób

§. 25. Przy przysłówkach czasu i miejsca, które na pytanie: Jak długo? jak daleko? jak wysoko i t. d. odpowiadają, umiesz­cza się tylko rzeczownik w 4 przypadku n. p. deli bal, cały dzień: minutis lul o pięć minut daleko.