Strona:D. M. Mereżkowski - Dekabryści.djvu/262

 Golicyn podniósł rękę i pokazał mu czerwone pręgi od sznurów.
 Lewaszew zmarszczył się.
 — Znowu przesolili, a ile im razy nakazywałem...
 — Czy u was tu wszystkim związują ręce?
 — Prawie że wszystkim, taki już porządek; cóż chcecie, na odwachu.
 — Czyż to cyrkuł?
 — Coś w tym rodzaju.
 — A czy to wolno robić z pałacu cyrkuł policyjny?
 Lewaszew nic nie odrzekł.
 — No, a teraz przystąpimy do rzeczy — zaczął po chwili Lewaszew, a wyraz twarzy jego zmienił się i stał się urzędowy nie srogi, a znudzony i jakby niechętny, rozumiał widocznie, że robota niezbyt czysta. Położył przed sobą arkusz papieru i umoczył pióro w kałamarzu.
 — Czy raczyliście złożyć przysięgę cesarzowi Mikołajowi Pawłowiczowi.
 — Nie przysięgałem.
 — Dlaczego?
 — Bo przysiędze tej towarzyszą także obrzędy i zaklęcia, które uważałem za niewłaściwe.
 — I nikomu nie będziecie przysięgać?
 — Nikomu.
 — Jakże tak bez przysięgi? Przecież w Boga wierzycie.
 — Wierzę.
 — A przysięga od Boga.
 — Nie, nie od Boga.
 — No, spierać się nie będę, czy tak mam zapisać.
 — Tak zapiszcie.