Ta strona została uwierzytelniona.
79
»Jeśli-ć i nadal tak łacno, człowiecze,Dozwolą prawdy obnosić orędzie,
Szczęsny, że możesz mówić, co cię piecze.
82
Więc gdy za ciemnic tych wyjdziesz krawędzieI wrócisz pięknych gwiazd oglądać jawę,
Gdy rzec: tam byłem, pociechą ci będzie[1],
85
Przed ludźmi czasem wspomnij naszą sławę...«Wtem nagle pierzchli, wyrwawszy się z koła:
Furknęły nogi jak na skrzydłach żwawe.
88
Wprzód, niźli »amen« człek wymówić zdołaOwe się duchy z widnokręgu zwiały,
A Mistrz już naprzód idzie i mnie woła.
91
Ruszyłem za nim: kęs my uszli mały,A owe szumy tak już były blizko,
Że prawie mowę naszą zagłuszały.
94
Jak rzeka, własne co żłobi łożyskoPo apenińskich gór lewej połaci
Od Monteveso na wschód i nazwisko
97
Ma Cichej Wody[2], zanim ubogaciDoliny, niższym rzucając się torem,
Już zaś od Forli swoje miano traci;
100
I huczy, w wąwóz lecąc nad klasztorem,Co w Benedykcie świętym ma patrona,
A zmieścić może tysiąc mnichów dworem;
103
Tak od granitów piersi odrzuconaOwa kaskada purpurowa brzmiała:
Myślałem, że mi słuch od huku skona!
106
Sznur[3], com go nosił związany w pół ciała,Gotowy użyć w nieszczęsną godzinę
Na pstrą panterę, co mi zagrażała,
- ↑ Gdy rzec: Tam byłem pociechą ci będzie. Wirgiljusz: Forsan et haec olim meminise invabit.
- ↑ Acquaqueta. Cicha woda, rzeka w Romanii, spływająca wprost do morza i przebiegająca pod klasztorem Benedyktynów w Alpe.
- ↑ Sznur opasujący poetę, coby oznaczał, nie wiadomo: jedni wnioskują zeń, że Dante należał do trzeciego zakonu św. Franciszka i że opasał się się sznurem zakonnym przeciw pokutom zmysłowości (pantera); drudzy sądzą, iż jest symbolem czujności wedle słów Pisma św. »Opaszcie biodra wasze« (Łuk. XII, 35).
