Prędko do czarta przyskoczy i powie:
»Zdziebełko![1] Hola, hola, nie tak żwawie!«
Kołować dalej po tej skały grzbiecie;
Łuk szósty leży skruszony w parowie.
Tym tu wyłomem drogę przedsięweźcie;
Blizko most stoi, którędy przejdziecie.
Sześćdziesiąt i sześć wczoraj o tej porze[2],
Więcej pięć godzin, jak się owo przejście
Zajrzeć, czy gdzie duch głowy nie wytyka;
Pokorę dla was i rygor im wdrożę«.
Wrzasnął. »Psia-Morda za nimi w sie czasy;
Kudłacza daję wam za dziesiętnika.
I Ostry-Pazur i Knurec zębaty
I ze Szalejem Opętaniec-Krasy.
Tym mają dane być glejt i opieka
Do mostu, co się nie zapadł przed laty«.
Odejdźmy sami, gdyś szlaku podróży
Świadom; ja wolę widzieć ich z daleka.
Nie słyszysz, jak to zgrzytają im kielce?
Brew namarszczona rzecz niedobrą wróży«.
- ↑ Zdziebełko, w oryg. Scarmiglione.
- ↑ Lat się spełniło właśnie... Rachując od śmierci Chrystusa i dobierając 33 lat i 3 miesiące Jego życia, otrzymujemy pierwszy dzień roku 1300, tj. chwilę wizji poematu. Jezus skonał o 3-ciej popołudniu, jest zatem 10-ta rano.
- ↑ W. 118—123. Imiona czartów odpowiadają imionom oryginalnym jak następuje: Tłumirosa: Calca-brina; Wiła: Alichino (Arlechino); Psia-Morda: Cagnazzo; Kudłacz: Barbaricia; Smoczy-pysk: Draghignazzo; Łasy: Libicocco; Ostry-Pazur: Graffiacane; Knurec zębaty: Ciriatto sanuto; Szalej: Farfarello; Opętaniec-Krasy: Rubicante pazzo.
Cała ta oraz następna pieśń posiadają charakter komiczny groteski, odpowiednio do stylu wieków średnich mieszającego potworność i karykaturę z majestatem, np. na odrzwiach kościołów gotyckich. Język, scena, działacze, sposób przedstawienia są umyślnie trzymane w tonie i nastroju naiwnych powieści wizyjnych i kazań.
