Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/204

PIESŃ II.

 W. 1. Już dzień uchodził. Akcja p. I trwała od rana do wieczora.
 W. 5. Z trudem podróży, z litości katuszą: walka fizyczna i moralna; ta ostatnia znaczy: tłumienie litości na widok słusznej kary potępieńców.
 W. 7. Muzy są tutaj nie bóstwa pogańskie, ale umiejętności chrześcijańskie.
 W. 13. Rodzic Sylwjusza: Eneasz, którego podróż do Hadu Wirgiljusz opiewa w Enejdzie.
 W. 16—24. Wróg złego tj. Bóg pozwolił Eneaszowi na podróż piekielną, gdyż chciał go przygotować do wysokiego posłannictwa: do założenia państwa rzymskiego i Rzymu, siedziby Kościoła.
 W. 28. Apostoł, wybrane Naczynie, nazwa dawana św. Pawłowi, który za życia równie miał odwiedzić światy zaziemskie, mianowicie Niebo. Porów. List II. do Koryntjan, 12, 2: »Znam Człowieka w Chrystusie przed czternaścią lat, — iż takowy był zachwycony aż do trzeciego nieba«.
 W. 37—39. Ulubiony Dantemu sposób wyrażania aktu duchowego symbolem duchowym.
 W. 52. duchów wątpliwych (sospesi) tj. znajdujących się w przedpieklu (limbo).
 W. 72. z której jedno bierze — Tę moc ród ludzki. Dzięki Beatryczy wyobrażającej wiedzę teologiczną, ród ludzki przeszedł godnością wszystkie stworzenia żyjące w najwęższej sferze nieba księżycowego, tj. na ziemi.
 W. 94. łaski pełna Pani (Donna gentile). Matka wielkiego miłosierdzia, wyobraża Łaskę ostrzegającą. Imię Marji równie jak imię Jezusa nie jest ani raz wymówione w Piekle.
 W. 100. Łucja, męczenniczka syrakuzańska, patronka od cierpień oczu, jest symbolem łaski oświecającej.
 W. 102. Rachela, córka Labana, a żona Jakóba